SULH SÛRELERİ

Bugün 21 Mart...

Bu çetin kışın ardından gelen muhteşem bahar, bütün insanlığın baharı olsun…

Baharımız, bayramımız şen olsun, mutlu olsun…

Bu bahar sonsuza dek sulh getirsin tüm dünyaya…

Nevruz’umuz,  Newroz’umuz kutlu olsun…

SULH SÛRELERİ

Toprağa, tohuma, suya, havaya,

Müthiş bir ahenkle dönen dünyaya

Methiyeler düzenleriz.

Tüm halkların adını biliriz kendi dilimizde,

Bu yalan öykünün bittiği yerde,

Biz yalnız uysal hayvanları yeriz

Bir tek kardeşlerimize kıyabiliriz.

Çocuklarımız savaşıp ölürken ve

yüz yılda bir yıkılırken kurduğumuz yapılar

Oturmuş evlerimizde televizyon seyrediyorduk

Haberler, yine o eski haberler

“Kamer’i kana boyayan Amerikan nefer”

-Aslında her şeyi bir yeşil kart uğruna yapıyordu o da-

Bütün katiller gibi o da Kabil’di.

İlk kez kim çevirdi bir toprak parçasını çitle?

Biri söylesin…

Ve dedi ki; Burası benim! Kimse girmesin!

Bereketli topraklar ve billur sular, ilk kez kime yetmedi de

biz de düşman olduk birbirimize

İşte bu kirli hikâye tarihimizdir, kimse yazmasın.

Çocuklarımız savaşıp ölürken

ve yüz yılda bir yıkılırken kurduğumuz düşler

Ben artık televizyon seyretmeyeceğim.

Erken doğan gül parmaklı şafak şöyle diyor çünkü

Ceme gelin canlar!

Şimdi bir sofra kurulacak Anadolu’da

Ceylanla aslan

Kurtla kuzu

İnsanla insan

Hatta bir köşede de çirkef cenklerin kirli mağlubu

Yetmiş mi seksen mi, yüz mü, beş yüz mü?

Dirilir o gün ölü diller bile

Barış,

Egenin en kadim zeytini

Kürt böreğindeki kar gibi pudra şekeri

Herkesin ekmek bandığı bereketli kuymak

Bir de şöyle diyor bak;

Bıraksalar biz barışı kilim gibi dokuyabilirdik.

Taşları ayıklayıp da omuz omuza,  bereketli tarlaları sürebilirdik.

Herkes oğluna bir hikâye uydurabilir.

Her bebek kardeşlik için doğarken,

Tehlikeli hikâyelerle zehirlenebilir.

Söyle bana,

Doğmamış çocukların sulh sûrelerini

kim bilebilir?

Onlar, birbirlerini adını bilmeden seven çocukların

masum tekerlemeleridir

Minik avuçlarında paylaşıldıkça çoğalan

rengârenk şekerlemeleridir

Şöyle diyorum bak;

Barış,

seni belki de yarın, bir günde bir bina gibi inşa ederiz

Dilden dile berraklaşan türkülerimizle

Barışı çocuklarımıza ezberletiriz

Bıraksalar biz bir günde barışabiliriz.

                                                                                Kıvanç Nalça

                                                                                2010