ÖYKÜ: MÜRÎDİN ÖLÜMÜ

Mürîdin Ölümü

Anton Çehov’un Memurun Ölümü adlı hikâyesinden muhitimize bir uyarlamadır. 

                                                                                                                     

Mürîd, mürşidinin yanında cenaze yıkayıcısının elindeki ölü gibi olmalıdır.

İmâm-ı Rabbânî

Saat sabahın üçünü daha birkaç dakika geçiyordu. İbrahim abdestini alıp Kıztaşı’nın hemen ardındaki evinden çıkıp sabah namazını kılmak için caminin yolunu tutmuştu. Kırk yaşındaki İbrahim, doğma büyüme Fatihliydi ve küçük dükkânında yirmi yıldır açık deterjan satıyordu.  Gece içi kıyıldığında bir parça ekmeğin arasına peynir koyup yeseydi böyle olmazdı biliyordu ama o kalkıp akşamdan kalan yarım tencere etli kuru fasulyeyi bir somun ekmekle mideye indirip öyle yatmıştı. Sabahın serinliği biraz uykusunu açmıştı ama bağırsaklarındaki rahatsız edici hareket, İbrahim’i sıkıntı içinde bırakıyordu. Caminin kapısında sabahın bu saatinde bekleyen çarşaflı dilenci kadınlardan birine bir lira sadaka verip caminin kapısından avluya girdi. Diğer müritlerle selamlaştı. Ayakkabılarını çıkarttı. İçeri sağ ayağıyla girip, ayakkabılarını yere yakın bir rafa yerleştirdi. Yeşil halıların üzerinde bir safa girdi.

ÖYKÜ: "DEKORASYON"

DEKORASYON

            Anlatıcı, öykünün sonunu başında anlatmaya karar verdi. Bu keyfi bir karar. Çünkü kimsenin haz anmasına izin vermeyecek denli bencil biri o. Şöyle;

            Adam ve kadın. İki sevgili. Evdeler. Salonda, üçlü koltukta oturuyorlar. Yerde az önce fırlatılıp duvara çarpınca kırılan cep telefonunun parçaları var.  Ağlamışlar. Bu yüzlerinden anlaşılıyor.

ÖYKÜ: "DEMOKRASİNİN SON TANRISI"

DEMOKRASİNİN SON TANRISI

Eğer insanlar Tanrı olsaydı, kendilerini demokratik olarak yönetebilirlerdi. İnsanlar Tanrı olmadıklarına göre, mükemmel bir devlet insanlara göre değildir.
                                                                                     Jean-Jacques Rousseau

Bugün onun için uzun ve yorucu bir gün olmuştu. Aslında kolonide hukuki meselelerin bugünkü kadar yoğun olduğuna oldukça ender rastlanıyordu. Seçilip göreve başlayalı daha bir yıl bile olmamıştı. Ama evet, bugün yoğun bir gündü. Şimdi onu, yani hikâyemizin başkahramanını ayrıntılı bir biçimde tanıtmamız gerek. Tabii ki bu tanıtma faslına eski zaman romanlarındaki gibi karakterin doğumundan iki yıl kadar önce anne ve babasının neler yaptığını ayrıntılı olarak anlatarak başlamayacağız. Bu hikâye aslında yaşandığı günlerden iki bin yıl kadar önce anlatılsaydı söze şöyle de başlayabilirdik;

“ Mkim3033, kalmak istedikleri halde gitmek zorunda olanların, hareketlerini acemileştiren telaşıyla, acele ettiğine sonradan pişman olacağını bile bile kapıya doğru yürüdü.”

HAYÂL HAYAT

            Annesi, babası, erkek kardeşi, kuzenleri, eski eşi, eski sevgilileri, şimdiki eşi, oğlu,  çocukluk arkadaşları, üniversiteden arkadaşları, iş arkadaşları, arada sırada görüştüğü hocaları, onu sevenler, onun sevdikleri, onu sevmeyenler, onun sevmedikleri, yıllarca dost olduğu halde şimdi görüşmedikleri, tüm tanıdıkları, onu uzaktan ismen tanıyanlar, onu çok yakından tanımış olanlar, bir de ben; hepimiz onun bir yalancı olduğu konusunda hemfikirdik.

TİPİK BİR KOÇ ERKEĞİ

Koç Burcu

Evde olmak. Aslında eskiden düşlediğim özlediğim bir şeydi bu. Bütün gün o yataktan kalkıp bu koltuğa uzanmak, canım çektiğinde hatta çekmediğinde bile doyasıya tıkınmak, şurayı burayı özellikle de onun eşyalarını kurcalamak, arada sırada pencereden bakıp bu soğukta oradan oraya koşuşturan ve benim kadar şanslı olmayanları seyredip rahat ve güvende olmanın tadını çıkarmak, günde bir ya da iki kez kapı zilinin çalmasını umursamamak, en çok da bazen canımı yakacak kadar sert ve uzun süre kendimle oynamak aslında ilk günlerde hoşuma gidiyor ve bütün bunlar bende güvenli, sıradan ama rahat bir yaşam sürüyorum duygusu yaratıyordu.