Bu ilk yazımda kendimi en iyi nasıl tanıtabilirim diye düşündüm okuyacak olanlara. Beni oluşturan birkaç şey ve onların birleşimini anlatmaya çalışarak başlamak istedim söze…
Bana sorarsanız okumak her şeydir. Yazmaksa, var olduğunu kendine ve dünyaya fısıldamaktır. Hayat bir oyundur ve insan aslında bazen bir fısıltıdan bazen bir haykırıştan ibarettir.
Bakî’nin dediği gibi;
"Avâzeyi şu âleme Davut gibi sal
Yıllardır bütün bu söylediklerime; okumaya, yazmaya, dramatik anlatım biçimlerinin ve sesin gücüne inandım. Radyonun ve Radyo Oyunları’nın bugün de yarın da insanın en önemli ihtiyaçları olduğunu savundum.
Radyo oyununun tek rakibi okumaktır. Okumak nispeten yetişkin bir edimdir. İnsan varlığının asal temellerini oluşturan, duymak ve dinlemektir belki de. Öyküleri, masalları dinleyerek başlayan yaşamımız, tüm dinlediklerimizi hayal gücümüzde canlandırabildiğimiz ölçüde renkli ve zengindir. Okumak belki de başkalarının anlattıkları hikâyeleri dinliyormuş gibi yapmak ve belki de aklımızın içinde kendi sesimizle var etmektir. Tek rakibi hem de en yakın kardeşi okumaktır, radyo sanatının. Bu yüzden her iyi okur, tat alır iyi bir radyo oyunundan…
Görüntüden, kılıflardan ve başka bin bir türlü uyarandan ayrı ve yapayalnız insan sesinin dramatik sıcaklığı da tabii ki ayrı bir mucizedir. Hele bu sesin yalnızca sana fısıldanması… Bir tek sana, yalnız sana anlatılan bir masalın mahrem sıcaklığı gibidir. Seyretmek bazen utandırır insanı. Gerçeğin çıplaklığı, özel hayatın aleniyeti yadırgatıcıdır. Ancak radyo sanatı kulağımıza fısıldanan kadim bir masaldır. Bir çocuğa masal anlattığınızı düşünün. Sizin anlattığınız masal başka, onun dinlediği, duyduğu sözlerle düş gücünde kurduğu masal başkadır. İşte radyo sanatıyla bir dünya kurmak ve onu yayınlamak, binlerce dinleyicinin içlerindeki çocukların düş güçlerinde binlerce farklı âlem halinde şekillendiğini bileceğiniz bir masal anlatmaktır aslında. Ve her an tekrar dinleyebilirsiniz o masalı… İleri geri sarabilirsiniz. İstediğiniz an durdurup, devrini yükseltip, arttırabilirsiniz… Bütün bunları yapabilmeniz için bir tek kez dinlemeniz kâfidir, bir radyo oyununu… Sesini kısarsınız, ya da sonuna kadar açarsınız… Aklınızın, ruhunuzun ve kalbinizin hayâlçalarında…
Bir de bu Brecht şiirini paylaşmak istedim sizlerle ilk yazımın sonunda…
RADYO ŞİİRİ 1936
Sen küçük kutu, tutun bana kaçalım
Ki taşırken seni evden gemiye, gemiden trene,
kırılmasın lambaların.
Düşmanlarım hakkımda atıp tutarken yanındaydın,
hem yatağımın hem acımın.
Onların zaferlerinden benim kulaklarımdan geçen,
gece en son sen, sabah ilk şey sen.
Söz ver bana birden bire susmamak için…
Bertolt Brecht
Çeviren: Kıvanç Nalça
Göreceli olmayan şeyler insanların kafasında kurgulanır. Okuduğumuz kitap ya da dinlediğimiz radyodaki ses ya da oyun gibi.. Her insanın kurgusu da farklıdır. Bu bakımdandır belki de sihirli olması ve sihrin içimizde olması.
YanıtlaSilMerhaba sevgili Kıvanç Nalça,,
YanıtlaSilBlog sayfanızdaki ilk yazınızın Radyo konulu olmasına çokk sevindim..
Radyo denince bir çok kimsenin aklına ilk gelen şey; müzik dinleme kanalı oluyor maalesef..Aslında Radyo; bir bakıma okul, ekol, bilgi kültür sanat ve eğitim demektir bana göre..Çocukluğumda dinlemeğe başladığım radyom sayesinde hayal kurmayı öğrendim ben,, mesela "arkası yarın" ile beklemeyi, sabretmeyi öğrendim,, "mikrofon'da tiyatro" ile kendimi Macide Tanır, Nurşen Girginkoç, Işık Yenersu gibi Profesyönel bir oyuncu gibi hissettim..bu örnekleri saymakla bitiremem inanın..
Bloğ sayfanız hayırlı olsun sevgili Kıvanç Nalça,, bir sonraki yazılarınızı büyük bir heyecanla bekliyorum,, gönül dolusu sevgiler saygılar..
(Azade Aze)
"Hayalçalar" ne güzel bi' ifade olmuş.. Radyo; hayallerinizi sizden çalmaz, hayallerinizi size çalar...
YanıtlaSilgerçektende hayal ettiklerimizi çalıyorsunuz kıvanç bey tebrik eder başarınızın devamını dilerim :) F.E
YanıtlaSil